Kendisine dayatılan kaderden kaçan genç kız hayatın getirdiklerini kabul edebilecek mi ? Peki aşkın en beklenmedik ve tutkulu hali karşısına çıktığında içindeki kaçma dürtüsünü mü yoksa teslim olmayı mı seçecek. "Göğsümün üzerindeki elle soluğum kesilmiş kaburgalarımın altındaki çarpma son hızında artmıştı. Elini hiç kıpırdatmasada hızla inip kalkan göğsüm elinin baskısını arttırıp, azaltıyordu. "Du-durr" diyebildim başımda olmayan aklımı toplamaya çalışarak. Yüzünü boynuma gömüp derin bir nefes alıp, "şşşttt "dedi sadece. Dudakları boynuma değdiğinde elektiriğe kapılmış gibi titremeye başladım. "Yavuz... dur... lütfen" kelimeleri bulup çıkarmak öyle zordu ki şuan fısıldamış bile olsam konuşabildiğime kendim bile şaşırmıştım. Yüzünü boynumdan kaldırıp en derin ormanların yeşilini kıskandıracak gözlerini kapanmak için yalvaran gözlerime dikti. "Sen benimsin" dedi tamamen kesinlik barındıran sesiyle. "Seninim" dedim nerden geldiğini bilmediğim bir cesaretle. Dudakları dudaklarımı örterken sadece tek soluk alabilmiştim...

"Bu kadar hak, hukuk zırvalığı yaptıktan sonra bu son yaptığınız ile çelişmedi mi sizce de Savcı Hanım? " " Siz kim oluyorsunuz da, benim savcılığı mı eleştiriyorsunuz? " Genç komutan alaycı bir şekilde gülümser. Nedenini bilmediği bir şekilde bu kadını, ilk gördüğünden beri içinde anlamlarıramadığı kıpırtılar oluyordu ve bu hislerin karmaşıklığı geç adamı öfkelendiriyordu. "Hakkınızda konuşulanların doğru olduğunu açıkçası kanıtlıyorsunuz? Söyler misiniz? Sırf arkanız sağlam olsun diye babanız yaşındaki adamın metresi olmak nasıl bir duygu..." Genç savcının elini kaldırması ve karşısındaki hadsiz adamın yanağı ile buluşturması saniyelerini almışdı. Bu mesleğe başladığından beri buna benzer yakıştırmalar değişik medyalarda okumuştu. Bu olay ise çok farklıydı. ilk defa genç kızın konumundan korkmadan düşüncelerini dile getiren bir şahsiyet olmuştu. Genç savcı işaret parmağını karşısındaki adama doğru uzatıp, göğsüne üst üste vurup son sözlerini söyleyerek bulunduğu yerden uzaklaştı. "Siz bayım, gerçekten tanımadığınız hiç kimseye böyle ithamlarda bulunmamalısınız. Sonrasında aşılmaz bir vicdan azabı ile size geri döner ... "

Hayata dair tüm zevkleri kadınların bedeninde tadan bir erkek, bir kadının ruhuna aşık olursa yaptıklarının bedelini imkansız ve acı bir aşkla mı öder? Dokunamadığı, belki hiç sarılamayacağı kadına aşık olmaktı Mert'in sınavı.

-Sen O'sun.Beni müdürüme ispiyonlayan... -İspiyonlamak demeyelim de. -Ne diyelim züppe patronun egosu mu diyelim? -Ooo üslup bu mu? Hayallerinin peşinde koşan bir Eda Ve Eda'nın hayallerine salça olan Onur. Eğlenceli ,inatçı bu çiftin aşkına tanık olmak isteyenler kahvelerini kapsın buyursunlar efenim Başlangıç Tarihi:16.04.2020 Kapak tasarımı ve yardım isteği için canım: 👇🏼 esogob #wattys 1 🌼

"Gülmeyi sevenlere ithafen..." Bir derginin genel müdürü olan Ali Ömer Erez; görünürde çapkın, hovarda ve ciddi ilişkiden kaçan bir adamdır. Tamamıyla tesadüfi olarak esas kızımız Cemre Soylu ile tanışır ve art arda gelen talihsizlikler sonucunda kendisini onunla evlenmiş olarak bulur. Fakat sonraları Ali Ömer Erez'in daha önce esmer bir dilber tarafından kalbinin kırıldığını ve bu yüzden 'çapkınım, hovardayım, yirmi dört ayardayım' maskesini taktığını öğreneceğiz. Hatta daha da ileri gidip onun varlığından ve kırılan kalbinden bir haber olan esas kızımızın tek bir gülüşüyle adamı iyileştirdiğini, esas adamımızla 'tesadüfi' karşılaşmalarının hepsinin planlı olduğunu göreceğiz. Yetmeyecek, esas adamımız bize hikâyenin sonunda ana fikri verecek. İtirafında diyecek ki: 'Tesadüf diye bir şey yoktur. Tesadüf görünümlü olsun diye söylenmiş küçük, tatlı, beyaz yalanlar vardır.' Kız şaşıracak, adamın onu elde etmek için çevirdiği dolaplarla afallayıp kalacak. Bir an sonra ana fikri destekleyen motto da ondan gelecek. Diyecek ki: 'O benim yalancı damadımdı! Yalanlarla girdiği hayatımda en güzel gerçekleri tattırmıştı.'

Kapak Tasarımı : Sofirella- (Teşekkür ederim :) ❀❀ Berfin ile Karan küçüklükten beri yan yanaydı. Kendileri de dahil kimse onları ayrı düşünemezdi. Bunda kötü bir şey de yoktu. Herkes gibi onlarda birbirilerine en fazla dost/kardeş gözüyle bakıyordu. Ama sonra her şey değişti. Yaşları büyüdü, vücutları gelişti ve ikisi bambaşka insanlar oldu. Sonra aralarında arzunun kıvılcımları çaktı, yandı ikisi de, küller savruldu etrafa. Ama bu olamazdı. Karan, ailenin küçükken yanına alıp oğulları yerine koyduğu kişiydi. Karan bunu Berfin'in babasına, Hasan Olcaylar'a yapamazdı. Çünkü onların gözünde bu iki kişi kardeşti. Karan'a Berfin'i gözü kapalı emanet ederdi ailedeki herkes. Ama Karan onları hayal kırıklığına uğratıp Berfin'i arzulamıştı. Şimdi sorun şuydu, ya bu küçüklüğünden beri tanıdığı, kendisinden daha iyi bildiği kadına karşı duyduğu arzuya engel olmayacak, yaşayacaktı Berfin'i; ya da ailesi saydığı insanları hayal kırıklığına uğratmadan yok sayacaktı aralarındaki kıvılcımı. Adam ne yapması gerektiğini biliyordu ama nasıl yapacağını, karakterini ezbere bildiği kadının vücudunu da ezberleme ihtiyacını nasıl dizginleyeceğini bilmiyordu. O konuda kafası karışıktı adamın. Eli kolu bağlıydı... ❀❀

"Neymiş efendim dört aylık ömrüm kalmışmış... Sensin dört ay be! Bide tomarla para istemeleri yok mu? Alt tarafı kafamdan tümör alacaksın. Çok mu zor yahu!" Derin derin nefesler alarak sakinleşmeye çalışırken aklıma gelen fikirle sinsice gülümsedim. "Belki de zengin bir iş adamını kendime aşık etmeliyim. Ölümüme dayanamayacağı için beni tedavi ettirir ve ben de kurtulmuş olurum." Arkamda bulunan tuvalet kabininden gelen kahkaha sesiyle yerimden sıçradım. Gözlerim dehşetle açıldı çünkü gelen kahkaha sesi bir erkeğe aitti. Ben sertçe yutkunurken kabinin kapısı yavaşça açıldı ve sırıtmaktan ağzı kulaklarına varmış bir oğlanla göz göze geldim. Yirmili yaşlarında duran kişi beni görünce bir kahkaha daha koyuverdi. "Bu tiple mi kendine aşık edeceksin zengin iş adamını?" O kahkahalarına devam ederken gözlerimi kısıp lavabonun kenarında duran kalıp sabunu aldım ve ona fırlattım. Tam onikiden! "Ah! Alnım." "Utanmıyor musun kızlar tuvaletine girmeye pis sapık!" Diğer sabunları da alıp tek tek fırlatmaya başladım. Sert sabunların canını yaktığı belliydi. Son sabunu da sertçe fırlattıktan sonra "Umarım benim gibi çirkin bir kıza aşık olursun!" diye beddua etmeyi ihmal etmeden hızla oradan çıktım. Kapıyı sertçe kapattıktan sonra kapının üzerinde bulunan 'Bay WC' yazısına bakıp arkamı dönüp yürümeye başl- Bir dakika! Ne Gözlerimi ovalayıp yanlış görüp görmediğimi anlamak için tekrar yazıya baktım ama yanlış görmüyordum. Kapıda 'Bay WC' yazıyordu. Eyvah! [12.07.19 - 5. #Komik ] ~20.08.18~

Soymak için girdiği evde Duygu'yu beklemediği bir sürpriz karşıladı. Elinde gösterdiği telefonda yazılı numara 155 olan ev sahibinin başparmağı arama tuşunda, ateş eden gözleri kadındaydı. Yapması gereken seçim basitti. Ya yıllar boyu sürecek hapishane, ya zenginlik içinde ev hapsi. Seçim basit, seçmek zordu. Duygu için özgürlük tanımadığı bir adamın boyunduruğuna girmek olabilir miydi?

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

[KİTAP OLDU] Bir masalın baş kahramanlarıydık biz. O, gargamel, ben şirine. O, siyah, ben beyaz. O, gece ben gündüz. O, ay, ben güneş. O, ateş, ben su. O vardı, bir de ben. Biz yoktu. Bu masalda mutlu son yoktu, pinokyonun yandığı, uyuyan güzelin asla uyanmadığı, pamuk prensesin o elmayla zehirlenip öldüğü bir masaldı bizim ki. Mutluluk bana haramdı, bana cehennemi vaat etmişti o. Cennet, bana yasaktı. Ben yasak elmayı yedikten sonra cennetten atıldım, ben kaybettim. "Senin olduğun yerde ben kül, benim olduğum yerde sen buhar olursun güzelim, uzak dur benden." •NOT: 7. Bölümden itibaren bölümler kaldırılmıştır. 25.09.2015