Skllav I Skllaves

Pjesa 17

-Femra jote nuk duket aspak e kenaqur, Feliks. Mos valle nuk po e trajton sic duhet?

-Shkak per merzitjen e saj duhet te jete patjeter ajo varesja e lire qe i ke vene ne qafe.

- Shume keq Feliks. Nje qafe si e saj meriton gjerdanet me perrallore qe ekzistojne.

"MBYLLENI ATE DREQ GOJE"

Deshironte tu bertiste. I vinte tmerresisht inat qe ato po flisnin per te sikur te ishte vec nje femer materialiste , lumturia e se ciles lidhej me madhesine e vareseve qe mbante.
Ishte reagimi i Feliksit ai qe e habiti se tepermi. Ai thjesht beri nje nenqeshje dhe pa e prishur fare terezine , u pergjigj..

-Zoterinj, jane te shumta bizhuterite qe zbukurojne nje femer me shkelqimin e tyre por jane te pakta femrat qe zbukurojne bizhuterite. Femra ime s'ka aspak nevoje per bizhu qe te jete me e bukura ketu.

Askush nuk i diskutoi fjalet e tij pasi padyshim ishin te verteta. Meshkujt i kishin hedhur gjate gjithe kohes shikime Katit dhe dallohej qarte qe ajo bente dallim nga te tjerat.
E dinte shume mire qe Feliksi s'do i kishte thene kurre ato fjale ne nje situate tjeter. I kishte thene vetem per tu mburrur me zgjedhjen e tij mbi femrat.

Sapo darka mbaroi, ata u kthyen ne vile. Ishte mirenjohese qe nuk duhej te qendronte me ne te njejten dhome me ata njerez. Dita-dites i shtohej urrejtja per kete bote. Ishte aq ndryshe nga bota ne te cilen ishte rritur.

-Cfare ishte ajo cehre fytyre qepare?

E kishte nuhatur acarimin e tij qe ne restorant.

- E vetmja fytyre qe kisha ne ate moment.

U pergjigj me e guximshme se kurre.

-Kujtoja se e kishe kuptuar punen tende, skllave e vogel.

- E kam kuptuar.

Ose te pakten ashtu hiqej.

- Meqe qenka keshtu, me shpjegon dot se pse dreqin me nxorre si dike qe nuk menaxhon dot as pronen e tij.

-Thjesht nuk me pelqeu shoqeria.

-Nuk ka perse te te pelqeje ty. Detyra jote eshte thjesht te buzeqeshesh e te qendrosh si manekin. Si duket te paska marre malli per ndeshkime?

Ajo nuk tha asgje. Thjesht e pa me nje shikim pa asnje ndjenje dhe emocion. E verteta ishte se nuk kishte ndonje frike te madhe.

Cfare mund ti bente ai me shume?

Ai e kishte perdhunuar, e kishte dhunuar, e kishte shkaterruar.

- Hah, kujton se s'mund te bej ndonje gje me te keqe nga ato qe te kam bere deri me tani? Epo e ke shume gabim. Te isha si ti , nuk do ta ndermerrja ate rrezik. Ka aq shume gjera qe mund te te bej.

-Me fal, Feliks!

Toni me te cilin ai tha ato fjale, ja beri te qarte se nuk po tallej aspak. Frika zuri serish rrenje tek ajo. Ai ishte maniak dhe ajo nuk ishte e gatshme qe ta sfidonte.

-Keshtu po, Katrina. E nenshtruar. E bindur. Kjo eshte ajo qe te leverdis me shume.

Dhe me te thene ato fjale, i kapi fytyren ashper me duart e tij dhe filloi ta puthte ne qafe si egersire. Qe do ja jepte nje denim, do ja jepte.
Dhe me te vertete, ate nate u tregua shume i ashper me te. I la dhe shenja ne trup. Por atij nuk i interesonte. Kjo ishte detyra e saj. Per kete e kishte blere dhe me objektet e tij, mund te bente cfare te donte.

******

Trupi po i dhimbte i teri. Nata e kaluar i erdhi ne mendje dhe lote te nxehte pushtuan fytyren e saj. Ajo nuk e meritonte te trajtohej ashtu. Ajo ishte teper e mire dhe e pafajshme per kete jete ku kishte perfunduar. Ishte e padrejte qe nje njeri si ajo te denohej me nje jete te tille.

Sot ndihej jashtezakonisht e mundur dhe e pafuqishme. Sot nuk kishte force dhe vullnet per tu shtirur. Sot ndihej e dobet. E kishte hequr ate buzeqeshjen fallse nga fytyra dhe syte i qene skuqur nga lotet.

Dhe si njeri fatkeq qe ishte, pikerisht sot duhej ti dilte perpara dhe Aleksa.

-Uaa, c'ka vogelushja qe qenka merzitur?

- S'ka c'te duhet ty.

Por dihej qe Aleksa nuk do e linte me kaq. Ajo kishte gjetur rastin perfekt per ta ngacmuar.

-Mos me thuaj qe ju merzite kaq shpejt Feliksit.

- Mu hiq qafe Aleksa, s'ta kam ngene.

-Mos u merzit vogelushe. Ishte e ditur kjo gje. Shiko anen pozitive te gjerave. Te pakten jeton ne kushte luksoze. Kushedi ku do te ishe tani po te mos te kishte shitur familja.

Aleksa e kishte nuhatur shume mire qe Katrina e kishte pike te dobet familjen dhe prandaj po e godiste fiks aty.

-Te kam thene edhe me pare. Familja me donte shume, nuk do me shiste kurre.

Ju pergjigj duke bertitur.