" A Mund Te Ti Marr Per Pak Buzet E Tua? "

💋💋 26 💋💋

Vendosa ta fshij,ashtu sic kisha fshire edhe Andrean nga jeta ime.
E fshiva dhe pasi fshiva edhe ato dy pika loti qe me rreshkiten, u futa brenda,fika telefonin dhe ia plasa te qarit,ishte e vetmja gje qe me qetesonte edhe pse ne ato momente doja te vdisja.

E kisha nisur vitin mbare,kisha uruar qe te vdisja kur zakonisht njerezit shprehin deshira te bukura por kur e ke shpirtin cope,vdekja te duket e vetmja zgjidhje.
E urreva Andrean per ate ne te cilen me kishte shnderruar,e mallkova per vjedhjen e lumturise time dhe per zbrazetine qe kishte lene tek une.
E urreva dashurisht!!!

Me Anen dhe Evin flisja cdo dite, Ana kishte shkuar me familjen ne Milano ndersa Evi ishte kthyer ne qytetin e saj te lindjes.Nuk u kisha treguar asgje ne lidhje me ate qe kishte ndodhur me Andrean,nuk doja ti shqetesoja kot,me mire pas pushimeve keshtu do kishim mundesi te flisnim me qetesisht.
Pushimet kaluan dhe erdhi koha qe une te kthehesha ne kryeqytet,nuk doja te kthehesha, e dija qe kujtimet do me mposhtnin por duhet ta beja,nuk mund te hiqja dore nga e ardhmja ime per nje mashkull,jeta ime nuk varej nga Andrea idioti.

U ktheva nje dite para se te fillonte mesimi dhe kur kalova ne rrugen drejt shtepise time mijera kujtime u rizgjuan tek une,isha akoma e dobet para tyre por nuk ndalova, nxitova hapat dhe sapo hapa deren e jashtme degjova zerin e Emes,te zonjes se shtepise qe me tha.

-"Ka ardhur nje djale shume i bukur te pyese per ty cdo dite,edhe sot erdhi,ka vetem gjysem ore qe ka ikur,me pyeti per adresen tende ne qytetin e lindjes por une i thashe qe nuk e dija,kush eshte ai Erlaaa ?!"

-"Askush !"- iu pergjigja ftohte dhe u futa brenda.

I kisha vene vizen Andreas,le te vazhdonte te kujtonte Saren, per mua ai ishte e shkuar !!!

Gjithe pasditen e kalova duke lexuar sepse kisha nje dite te ngarkuar te nesermen.
Joselin erdhi nga darka,ishte tejet e lumtur pasi kishte kaluar dite te mrekullueshme, ndryshe nga une.
Sapo e pashe e perqafova fort, shume fort, ndoshta ngaqe edhe vete kisha nevoje per perqafim.

-"Hej nuk e dija qe te kishte marre malli aq shume ?!"

-"Ne fakt me mori pak,me trego si ia kalove Joselin."

Ajo nisi te me tregonte e entuziazmuar per pushimet e saj,daljet me te dashurin nderkohe qe une e degjoja dhe mendoja sesa fatkeqe qe isha!!

Mezi prita qe te vinte ora kur do takoja Anen dhe Evin kisha nevoje te flisja me to,doja te shfryhesha diku.
E lame te takoheshim ne oren e pushimit qe kishim tek shkallet.

Sa ironike, do u tregoja sesi gjithcka kishte marre fund aty ku cdo gje filloi.
Kur shkova atje Ana dhe Evi mu hodhen ne perqafim, i shtrengova fort te dyja sa shume me kishte marre malli... Tmerresisht!

U ulem dhe sapo doja te nisja t'iu tregoja Ana tha me nje shprehje te trishtuar se do na thoshte dicka.

-"Une kam dicka per t'iu thene vajza por me pare le te degjojme ty Erla,nuk dukesh mire zemer."- tha Ana duke me perqafuar.

-"Trego cfare ka ndodhur ?"- pyeti Evi e shqetesuar.

-"Gjithcka me Andrean mori fund... Pergjithmone !"

-"Si mori fund,ju ishit kaq te lumtur bashke ?!"

Nisa tu tregoj gjithcka qe kishte ndodhur nderkohe qe qaja dhe ndjeja sesi kjo ngjarje do linte shenje tek une pergjithmone, shenja qe koha apo dikush do i sheronte,zbehte por kurre nuk do zhdukeshin.

Pasi mbarova se treguari, ndjehesha e dermuar por edhe disi me mire,ngushellimet tyre, perqafimet, perkedheljet me bene te ndjehesha me fat.

-"Cfare kishe per te na treguar ti Ana ?" - pyeta pasi u qetesova.

-"Hmmm asgje me rendesi,ndoshta nje dite tjeter,sot nuk eshte momenti duhur."

Ne ate moment ra zilja dhe ne u futem ne klase,ate dite kishim mesim deri vone fatkeqesisht,kur dola nga universiteti pashe Andrean qe po priste jashte,dukej i trishtuar dhe keq...

Qava, e dija qe ishte ashtu per fajin tim, doja te shkoja ta perqafoja,ti thoja se e doja tmerresisht shume por nuk e bera,u ktheva mbrapsht dhe dola nga dalja tjeter e universitetit, nuk isha gati per nje perballje me te, akoma jo.

Shmangiet qe i beja Andreas vazhdonin cdo dite edhe pse ndjehesha keq derisa njehere pas mesimit babai i Andreas me kerkoi te qendroja 5 minuta.

Qendrova kurioze nga ajo qe mund te me thoshte por ai me zgjati vetem nje leter dhe tha.

-"Ta ka derguar Andrea,ai vertet te do Erla per kete mund te jesh e sigurt."

Ai doli nga klasa ndersa une mbeta e ngrire, nisa te hapja letren por pastaj e mbylla prape do e lexoja ne shtepi!!!